Κάτι σαν.. σαλιγκάρι!

Κοιτάς γύρω σου.. Νομίζεις ότι έχεις περάσει πάλι από εδώ, είναι παράξενο γιατί προχωράς καιρό τώρα, δεν είναι δυνατόν να έχεις διανύσει τόσο λίγο. Δεν πειράζει, το μυαλό σου έχει γεμίσει πείσμα και υπομονή, κάτι που σε κάνει επικίνδυνο ώρες ώρες.
Έχεις πάρει ένα βλέμμα σιγουριάς, άσχετα αν ταλαντεύονται πολλά στο κεφάλι σου, ακόμη έχεις σταθερή πορεία.. Προς το τι.. δεν είσαι ούτε κι εσύ σίγουρος πια αλλά σ' αρέσει η περιπέτεια και αυτό σε πεισμώνει περισσότερο. Νιώθεις λίγο μοναξιά, θα ήθελες και κάποιον ακόμη συνοδοιπόρο αλλά δεν σε πτοεί αυτή η απουσία! Από την στιγμή που ξεκίνησες αυτή την διαδρομή, θες να την τελειώσεις ακόμη και αν στο τέλος είσαι πάλι μόνος σου.. Δεν σε νοιάζει το τίμημα αυτής της διαδρομής, ούτε βέβαια και ο χρόνος που έχεις αφιερώσει. Προσπαθείς και κρατάς τα όμορφα! Μπορώ να πω σου δίνουν δύναμη για την συνέχεια άθελά τους. Τότε έρχεται η στιγμή που θες ένα "χέρι" να σε πιάσει, να σου δώσει κουράγιο, και να διώξεις διάφορες σκέψεις που σε περιβάλουν. Δεν το βλέπεις να εμφανίζεται και σε κάνει να σκύβεις για λίγο το κεφάλι. Δεν το βάζεις κάτω.. δεν είναι του χαρακτήρα σου να το παρατήσεις και σηκώνεις πάλι το κεφάλι προς τα πάνω! Ίσως όμως να μην φτάσεις στο τέλος! Ίσως.. Αλλά η διαδρομή είναι όμορφη και άξιζε να την ανακαλύψεις!