Kι αν έσβησε σαν ίσκιος...

Ένα υπέροχο τραγούδι από δυο διαφορετικές μορφές της Ελληνικής σκηνής! Σε ποίηση Καρυωτάκη. Και τα δυο είναι με τον τρόπο τους ξεχωριστά! Απολαύστε τα!  Το πρώτο είναι από Διάφανα Κρίνα

Ενώ το επόμενο από Χαϊνηδες με μουσική Κάλιας Σπυριδάκη

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά∙

Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δεν θα ειπωθεί∙

Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ
καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου
σαν βλέπω το μεγάλο ουρανό,

η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή.

Αναδημοσίευση απο : http://castaway-nufan.blogspot.cz/2012/02/blog-post_09.html